Tripje naar Indonesie

Zoals in mijn vorige bericht geschreven staat, zijn we dinsdag aan het eind van de middag richting indonesie vertrokken. Om 16:30 hebben we samen met onze singaporese collega Malik de taxi genomen naar de haven. Op de haven aangekomen hebben we de agent van IHC voor de klant PT Timah, Mr. Hendry ontmoet. Hij zal ons de komende 3 dagen begeleiden. Na een goed gesprek op de boot zijn we na 2 uur varen aangekomen op het eiland Tanjung Balai en wat ons daar te wachten stond...
Toen we van de boot kwamen moesten we eerst natuurlijk door de duane en langs de immigratiebalie, hier moesten we ons paspoort met daarin 10 US$ inleveren en deze werden meegenomen naar een klein hokje. Hier hebben we ongeveer 15 minuten op moeten wachten voordat we ze gestempeld en al weer terug kregen. Bij de duane konden we zo doorlopen omdat Mr. Hendry de duanier een kleine fooi gaf, dit schijnt heel gebruikelijk te zijn, en nodig om niet in de cel te belanden.

Met een dikke auto zijn we toen naar het hotel gebracht, onderweg word je gek van alle voorbij schietende brommertjes die je links en rechts om de oren vliegen.
Het hotel is het beste hotel van heel het eiland, het zag er dan ook verzorgt uit en het eten was er goed.
Na het diner werden we door Mr. Hendry gevraagd of we nog wat met hem wouden drinken in de karaoke bar van het hotel. Dit hebben we gedaan en ook dit was weer een heel aparte ervaring. Toen we ons plekje daar hadden gevonden kwamen er van alle kanten meisjes die in de bar werkte op ons af, in het begin wist ik niet zo goed wat hier de bedoeling van was. Maar na een tijdje had ik het door, deze meisjes zijn er echt voor de gezelligheid maar ook vooral om te zorgen dat je flink blijft drinken en bestellen, zodra je één slokje uit je glas had genomen werd deze meteen weer bijgevuld. Natuurlijk hebben we ook veel karaoke gezongen wat gezorgt heeft voor eeen heel leuke avond!

De volgende ochtend alweer vroeg op om naar het eiland van het bedrijf PT Timah te gaan, dit ging niet met een taxi of veerboot, nee met een piep klein gammel en wankel hoten bootje met een zeiltje eroverheen zodat je bij golven niet nat werd. Wel had het bootje in tegenstelling tot de meeste die daar rond dreven een aardige buitenboordmotor en was het ongeveer 30 minuten varen naar het eiland. Dit was niet wat je noemt een relaxte reis, bij het minste of geringste golfje bewoog het bootje al flink heen en weer, maar uiteindelijk zijn we veilig aangekomen.
Op het eiland eerst kennis gemaakt met Mr. Sutrisno, dit is de baas van de tin mining bij PT Timah. Na een kort gesprek lag onze veerboot naar het eerste baggerschip klaar, dit was een afgedankte boot van de singaporese haven, maar hij deed het nog prima. Wat een mooie reis was dat, langs allemaal kleine eilandjes en vissersbootjes waarbij je je afvroeg of ze nu zouden zinken of over een uurtje...
Op het eerste baggerschip, Belitung I aangekomen wist ik niet wat ik zag, wat een bende, wat een roest, dit was echt te triest voor woorden, Willem trok de mooie vergelijking in zijn email: het is net een vrachtwagen die helemaal op is gereden in Nederland en vervolgens naar het oostblok gaat en daar nog 30 jaar rond rijdt. Er was geen stukje staal waar geen roest zat of waar geen gaten in zaten.
Op het schip eerst kennis gemaakt met de kapitein en zijn crew, om vervolgens aan onze inspectie te beginnen.
We werden behandeld als experts die dit al jaren deeden, terwijl wij de jig installatie eigenlijk nog nooit live hadden gezien! Maar met interesant kijken, soms je hoofd afkeurend schudden en wat dingen opschrijven lijk je al gauw een echte expert!
Na een paar uur te hebben rond gelopen en de inspectie van dit schip te hebben afgerond zijn we nog even wat wezen eten bij de kapitein om vervolgens eerst met de veerboot naar het eiland van PT Timah te varen en vervolgens weer met dat kleine bootje naar het eiland waar ons hotel stond te varen. De zee was erg wild, maar ik kreeg de indruk dat de “kapitein” van dit bootje wel wist waar hij mee bezig was dus dat stelde me gerust.
In het hotel even gedouched, wat gegeten en nog wat gedronken in de kareokebar, maar niet zolang want de volgende ochtend ging om 04:45 de wekker alweer om het 2e baggerschip, Kundur I, te bezoeken. Na dezelfde heen reis als de dag ervoor eenmaal bij het schip aangekomen, zag dit er stukken beter uit! Alles was netjes geschilders, soms over de roest heen, maar beter dan niks... Hier ook weer de expert uitgehangen en een boel nuttige informatie gekregen over waarom ze niet zoveel zaken met IHC meer doen.
Na de inspectie ronde de boot weer terug naar het eiland van PT Timah gepakt om daar Mr. Sutrisno te bedanken voor het laten inspecteren van 2 van zijn schepen.
Bij het hotel snel even gedouched en daarna rennen voor de boot terug naar Singapore. In de boot lekker bijgeslapen om vervolgens bij de haven nog wat te eten en met de taxi terug te gaan naar het appartement.

Vrijdag weer naar kantoor om daar de nodig informatie wat beter op te schrijven en uit tezoeken hoe je zo’n service rapport nu eigenlijk maakt. ’s Avonds zijn Willem en ik wat gaan eten in Clarkey, het centrum van Singapore, om vervolgens nog wat te gaan poolen in een pool centrum/bar, hier was het echter te druk om te poolen maar het was er erg gezellig en er speelde een goede band!
Zaterdag lekker uitgeslapen om vervolgens met Michiel te gaan luchen in de stad, verder een heel relaxed dagje, nog wat cd’s gekocht en bij de Starbucks een kop koffie gedronken, daarna bij Michiel in zijn appartement een film gekeken om vervolgens in de stad te gaan dineren. Na het eten nog maar eens geprobeerd of we nu wel konden poolen en dit kon! Lekker een paar uurtjes gepoold met ook weer dezelfde live band.
Zondag weer gaan wakeboarden, eigenlijk kon dit lichamelijk nog niet, er werd ons daar gezegd dat we na de eerste keer eigenlijk de twee weken rust moeten hebben, maarja we waren er nu al dus toch maar wat gewakeboard, een heerlijke dag gehad om vervolgens ’s avond helemaal gesloopt op bed te vallen.

Tot hier weer de update, de foto’s volgen nog,

Groeten Sjoerd